Świat czarownic

Już w średniowiecznej Kulturze Zachodu czarownica uznawana była za symbol zła. Jednak dzisiejsze czarownice znacznie różnią się od wiedźm znanych z dawnych podań. 

Dzisiaj dla większości ludzi czarownica jest wyłącznie postacią z bajek: stara, pokraczna kobieta z haczykowatym nosem, w spiczastym kapeluszu na głowie, latająca na miotle i porywająca dzieci. W taki właśnie sposób czarownice były przedstawiane od czasów późnego średniowiecza; najpierw od malarzy i pisarzy, a później przez twórców filmów. Stereotyp ten jest równie fałszywy, jak wiele innych. Prawdziwy obraz czarownicy zdecydowanie odbiega od popularnego wyobrażenia. 

Przede wszystkim, czarownice nie zawsze czczą Szatana i zajmują się czarną magią. Nie odprawiają tez obrzędów voodoo i czarnych mszy. Liczne zapisy historyczne mówią o ,,czarownikach", którzy posługiwali się magią ezoteryczną odrzucając nauki Kościoła. Mimo, że owa ,,magia" najczęściej polegała po prostu na ziołolecznictwie lub innych umiejętnościach, które nie miały nic wspólnego z czarami, w okresie polowania na czarownice, które w XV i XVI wieku opanowały Europę, życie straciło ponad 100 tysięcy osób posądzonych o czary. 

Po tym okresie w Europie przez kilka kolejnych stuleci praktyki magiczne były odbywane wyłącznie w ukryciu. Dopiero w XX wieku odczucia społeczne wobec czarownic złagodniały i ich magia mogła znowu wyjść z ukrycia pod postacią religii ,,neopogańskich". Obecnie największe znaczenie wśród tych systemów ma religia Wicca, eklektyczny ruch założony w latach 50. przez byłego urzędnika Geralda Gardnera. 

Urodzony w 1884r. Gardner należał kolejno do wielu towarzystw magicznych i spirytualistycznych, między innymi do Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, któremu przewodniczył kontrowersyjny okultysta Aleister Crowley. Gardner w okresie II wojny światowej przystąpił do pisania własnego podręcznika magii, który miał zawierać ,,arkana sztuki magicznej". 

Gardner swój system religijny nazwał ,,Wicca". Określenie pochodziło od staroangielskiego czasownika wiccian oznaczającego rzucanie uroków. Obwoławszy się królem czarownic, przedstawił swą doktrynę w licznych książkach, które szybko stały się bestsellerami. Największym powodzeniem cieszyła się wydana w 1954r. ,,Współczesne czarnoksięstwo", w której Gardner twierdził, że system Wicca stanowi kontynuację Starej Religii, o historii sięgającej czasów przedśredniowiecznych. 

Gardner pisał, że podstawowym elementem systemu wierzeń jest kult Natury, zwłaszcza Bogini Ziemi, a także umiłowanie ludzkiego ciała i potrzeba radości. Często cytowana wypowiedź jednego z wyznawców kultu brzmi: ,,Nasza religia jest religią miłości, rozkoszy i ekstazy". Gardner zmarł w 1964 roku, w wieku 80 lat. Od tamtej pory zaczęły pojawiać się liczne odłamy religii Wicca. 

Obecnie ruch Wicca posiada wiele odłamów i nie ma żadnej władzy zwierzchniej. Mimo to liczbę jego wyznawców na całym świecie szacuje się na 100 tysięcy. Łączy ich odrzucenie tradycji judeochrześcijańskiej na rzecz kultu Natury. Podkreślają oni wagę rozwoju wolnej woli w miejsce podporządkowania jej woli Boga. Twierdzą też, że ich rytuały są ukierunkowane na wspomaganie rozwoju duchowego i psychicznego w stronę wewnętrznej harmonii. 

Współczesne czarownice w obrzędach posługują się rekwizytami bardzo wyraźnie określonymi przez obowiązujące prawa i tradycję: 

• znaczenie, jakie dzisiejsze czarownice przypisują elementom Natury, podkreślane jest za pomocą Pentagramu - pięcioramiennej gwiazdy z jednym ramieniem skierowanym ku górze. Cztery wierzchołki pentagramu odpowiadają bowiem czterem żywiołom: ogień, woda, powietrze, ziemia, piąty natomiast poświęcony jest dodatkowemu żywiołowi, ,,duchowi" lub duchowości. Podczas rytuału ogień symbolizuję siłę woli i namiętność. Woda odpowiada takim uczuciom, jak: intuicja i miłość. Ziemia związana jest ze zdrowiem i dobrobytem. Powietrze zaś oznacza zdolność komunikacji, mądrość i inteligencję. 
• Zanim odbędzie się jakikolwiek rytuał Wicca, konieczne jest wytyczenie i oczyszczenie świętego miejsca. Służy do tego antheme - obustronny sztylet z czarną rękojeścią, symbolizujący siłę woli. Podobnie jak różdżka atheme jest fallicznym symbolem siły i władzy. Używany jest do wytwarzania równowagi przeciwstawnych mocy w połączeniu z symbolami mocy żeńskich, takimi jak kocioł lub kielich. 
• Do najcenniejszych przedmiotów znajdujących się w posiadaniu każdej czarownicy należy ,,Księga Cieni", będąca odpowiednikiem średniowiecznego magicznego podręcznika. Księgi te, niejednokrotnie wykonane z pergaminu i skóry, na początku są puste, lecz z czasem zapełniają się wiedzą, której czarownica nabyła na temat swej sztuki. W niektórych zgromadzeniach ,,Księga Cieni" jest prowadzona wspólnie, jednak księgi będące własnością konkretnych osób są zawsze niszczone po śmierci właściciela. 
• Chociaż wygląd ołtarza Wicca jest różny w zależności od zgromadzenia, zawsze znajdują się na nim pewne przedmioty symbolizujące żywioły przyrody - świece odpowiadają ogniowi, kadzielnica - powietrzu, kielich - wodzie, a pojemnik z solą - ziemi. Żywioły są uznawane przez wyznawców religii Wicca za składniki wszystkich rzeczy w przyrodzie, a także za elementy definiujące ludzkie istnienie. 

Zwyczaj odprawiania rytuałów - nago, głęboko zakorzeniony w systemie Wicca, wyznawcy ruchu postrzegają jako sposób na zwiększenie siły magicznej poprzez wyzbycie się oporów wewnętrznych i stanowczo zaprzeczają rzekomo ,,nieczystym pobudkom". Taki charakter odprawiania rytuałów przyciąga dewiantów seksualnych, co zmusiło wszystkie zgromadzenia do stosowania ścisłych procedur przy przyjmowaniu nowych członków, takich jak na przykład szczegółowe kwestionariusze, pisemne zobowiązania i śluby dochowania tajemnicy. 

Czarownice wciąż istnieją i nadal praktykują wiele odmian magii, takich jak: astrologia, przepowiadanie przyszłości i zaklęcia. 

 Patrz też: Czarownica Polowanie na czarownice