Gwiazda Dawida
Jest to znak złożony z dwóch nałożonych na siebie równobocznych trójkątów, tworzących sześcioramienną gwiazdę. Znak ten zwany jest heksagramem. Określa go się w hebrajskim terminem magen Dawid, tzn. ,,Tarcza Dawida". Nazwa ta występuje już w Talmudzie. Pierwotnie znak ten nie miał nic wspólnego z judaizmem.
Pojawiał się on wprawdzie czasem w synagogach i na różnych przedmiotach, ale tylko jako element dekoracyjny, podobnie jak w rzymskich budowlach i w chrześcijańskich kościołach. Znakiem tym zaczęto ozdabiać od XVII wieku żydowskie nagrobki. Pierwsze takie nagrobki pojawiły się w Pradze. Znakowi heksametru, a potem i ,,gwieździe" przypisywano znaczenie magiczne. Gwiazdę Dawida często wybijano na sygnetach i jako pieczęci przypisywano jej moc uwolnienia i ochrony od złych duchów. Co ciekawe także Arabowie wiążą z tym symbolem znaczenie magiczne i znają go pod nazwą ,,pieczęci Salomona".
Dopiero od 1750 roku pojawiła się interpretacja, że jest to symbol królów Izraela i Judy. Żydzi w Pradze znakiem tym od XVII w. nie tylko zdobili nagrobki, ale ozdabiali nimi swoje chorągwie. Tam też stał się oficjalnym symbolem judaizmu. W tym samym znaczeniu od początku XIX wieku zaczęli go używać Żydzi innych krajów. W 1897 roku przyjęła ten symbol jako swój znak Światowa Organizacja Syjonistyczna. Później został on włączony do flagi państwa Izrael, gdzie także jest odpowiednikiem Czerwonego Krzyża.
Hitlerowcy uczynili z gwiazdy Dawida znak hańby i pogardy mający wyróżniać Żydów wśród innych narodowości. Dla samych Żydów gwiazda Dawida stała się uświęconym przez męczeństwo i cierpienie symbolem dumy i nowej świadomości narodowej.