Czwarty wymiar
Każdy z nas funkcjonuje w trzech wymiarach. Długość, szerokość i wysokość to elementy zaprogramowane do odbioru świata zewnętrznego i do orientacji w tym świecie. Do tych trzech wymiarów przestrzennych dodajemy czas, jako tzw. czwarty wymiar czasowy, który ma precyzować naszą orientację. Powszechnie zakładamy, że to, co mieści się w trzech wymiarach i podlega następstwom upływającego czasu, jest normalne, zgodne z prawami naukowymi i prawami przyrody. To, co nie mieści się w tym prawach jest paranormalne i nienaukowe. Zjawiska takie jak: bilokacja, telekineza, prekognicja, bezkrawe operacje podobno są wykonywane przez osoby, które mają dostęp do czwartego wymiaru.
Czwartym wymiarem interesowali się wybitni matematycy i fizycy. Stanowił on przedmiot dociekań, obserwacji, złożonych opisów matematycznych, rozpraw i publikacji naukowych. Jeden z fizyków Peter Freund uważa, że wszystkie prawa przyrody w wyższych wymiarach staje się prostsze. Gdyby tak mieć dostęp do czwartego wymiaru, wtedy życie stałoby się prostsze. Jak to udowodnić ? Szukasz znajomego w tłumie ludzi, pisze Freud jest to trudne, bo tłum jest gęsty i pomimo, że znajomy ma jaskrawą koszulkę, prawie niemożliwe. Operujesz w dwóch wymiarach a spróbuj dodać trzeci - wznieś się w górę. Wejdź schody, drzewa i spójrz na to z góry. Problem jest wtedy banalny i prosty. To, co dotyczy trzeciego wymiaru w odniesieniu do płaszczyzny, będzie również obowiązywało w stosunku do czwartego wymiaru odniesionego do przestrzeni trójwymiarowej.
W pewnym okresie rozwoju nauki, na przełomie XX wieku w latach 1880-1920 czwarty wymiar był w kręgu zainteresowania wszystkich, a termin ten trafił niemal do języka potocznego sięgając idealnej, platońskiej czy kantowskiej rzeczywistości - a nawet niebios - dając odpowiedź na wszystkie problemy nurtujące współczesną naukę. Czwarty wymiar mógł być wszystkim dla każdego.
Niektórzy XIX wieczni teolodzy w czwartym wymiarze umieszczali Boga, inni piekło i niebo. Według jeszcze innych tam właśnie miało istnieć pozaziemskie królestwo duchów i zjaw nierozpoznawalnych zmysłami.
Czwarty wymiar inspirował różne gałęzie sztuki i niektóre dziedziny nauki stając się synonimem wszystkiego co dziwne, tajemnicze i niezbadane. Pojawił się w utworach Dostojewskiego, Prousta, Wellsa i Jospeha Conrada. Miał też duży wpływ na rozwój kubizmu i ekspresjonizmu inspirując dzieła Marcela Duchampa i Pabla Picassa.
Wybitny matematyk wykładowca z Oxfordu Charles L. Dodgson przyjmując pseudonim Lewis Caroll. ''Przygody Alicji po drugiej strony lustra" to opowieść o niecodziennej idei matematycznej, o alternatywnych logiki, nietypowej wielowymiarowej geometrii przeczącej każdej zdroworozsądkowej konwencji.
W 1988 r. świat nauki został poruszony publikacją dotyczącej tak zwanej fizyki świadomościowej. Laureaci Nagrody Nobla prof. Leon Cooper i prof. Brian J. Josephson dowodzili w niej, że podróże w czwarty wymiar są jak najbardziej możliwe. Ich zdaniem: Niezliczone niespójności w pozornie spoistej budowli współczesnych nauk przyrodniczych, sprzeczności między poszczególnymi elementami i sporadycznie występujące anomalie oznaczają, że świat objawiający się jako realny, takim jako go widzimy, w rzeczywistości składa się z wielości przenikających się światów.
Po to, aby lepiej zrozumieć zjawiska niezrozumiałe i niewytłumaczalne czy annomalie czasowe, a także procesy biologiczne i kosmiczne, trzeba je umieścić w układzie współrzędnych wyższych wymiarów. Trzeba zaakceptować istnienie innych wymiarów i światów równoległych. Wtedy z całą pewnością dojdziemy do wniosku, że wszelkie pozornie zjawiska nadnaturalne nie pozostają w sprzeczności z żadnym z spośród praw przyrody.