W Bawarii odnaleziono ich około 700. Być może służyły one jako spiżarnie bądź schrony. Badacze nie wiedzą jakie było ich przeznaczenie tunele te mierzą od 20 do 60 m. Tunele są bardzo niskie i wąskie mają mniej niż pół metra szerokości. Najmniejsze tunele mierzą zaledwie 40 cm średnicy.  

Niekiedy wejścia do tunelów znajdują się w starych domach, w pobliżu kościołów, ale i pośrodku lasu.  

Tunele te nazywane są skrzacimi lochami. Ich nazwa wywodzi się z języka niemieckiego od słów Erde ? ziemia i Stelle ? miejsce. Nazwa Erdstalle pojawia się po raz pierwszy w dokumentach z XV w. Według legend wykopać je miały karły. W tunelu z Lindau znajduje się nawet wyryty na piaskowcu sugestywny rysunek przedstawiający gnoma z ogonem.  

Tunel a zazwyczaj znajdują się w pobliżu ludzkich osiedli kościołów i cmentarzy co może wskazywać na to że służyły za miejsca przechowywania żywności magazyny bądź schrony. Z analiz wynika jednak, że tunele te nie nadawały się do tego by w nich mieszkać, ponieważ brakowało w nich wentylacji są też ciasne i niekiedy bardzo kręte zaś niektóre pod stapiają wody gruntowe, toteż przetrzymywanie tam zboża czy warzyw byłoby ryzykowne. W tunelach nie odnaleziono również odchodów ani szczątków zwierząt hodowlanych. 

Tunele czasami zakręcają się pod kątem prostym inne wiją się pod ziemią. Zawierają a celę albo komory z miejscami do siedzenia, gdzie dorosły człowiek mógł się swobodnie poruszać. W niektórych z nich znaleziono różnego rodzaju przedmioty jak lemiesz albo kamienne żarna. W dokumentach z okresu średniowiecza nie odnotowano zbyt wielu wzmianek o tych tunelach przez co nie rozwikłano zagadki ku czemu służyły i dlaczego zostały zbudowane. 

Temat konstrukcji sieci korytarzy nie został poruszony w żadnym źródle historycznym.  

Według miejscowych historyków miejsca te służyły do tego, aby umieszczać tam osoby niepełnosprawne bądź chore psychicznie. Inna z teorii głosiła, że były symbolicznymi grobami przodków Germanów. Nie udało się ustalić dokładnej daty ich powstania. Przeprowadzono kilka prób datowania metodą radiowęglową, która wykazała, że korytarze powstały między X, a XIII w. Badane kawałki drewna w jednym z tuneli wskazywały na datę między 950, a 1050 r.  

Naukowcy sądzili, że tunele są pozostałością po średniowieczu i okresie ,,wędrówki ludów? (IV ? VI w.) kiedy plemiona opuszczały swoje siedziby i porzucały miejsce spoczynku przodków.  

Część badaczy skłaniała się ku temu, że w czasach, kiedy napady rabunkowe były na porządku dziennym, podziemne chodniki pozwalały rodziną na ukrycie się przed najeźdźcami. Intruz pomyślałby dwa razy, zanim wszedłby do tunelu, gdzie na końcu korytarza czekał gospodarz z toporkiem.  

Inna teoria głosi, że erdestelle powiązane były z wierzeniami religijnymi. Uważano, że przeciskanie się przez wąskie korytarze i szczeliny pozwala pozbyć się chorób oraz nałogów.  

Inni uznają z kolei, że po prostu tunele te były miejscami kultu, gdzie dusze zmarłych oczekiwały na Sąd.  

Całkiem możliwe, że wykorzystywano je w charakterze więzień bądź miejsc, gdzie więźniowie przechodzili oczyszczenie. Teoria o duchowym uzdrowieniu ma najwięcej sensu, ponieważ podobne konstrukcje były wznoszone również w Szkocji oraz Irlandii.  

Na wyspie Station jest jaskinia o wąskim wejściu, gdzie ludzie mieli w cudowny sposób zostać uzdrowieni z chorób. Wdychali w niej dym, który wywoływał odmienne stany świadomości.  

Podziemne tunelu można odnaleźć na Starym Kontynencie od Hiszpanii po Węgry. Do dziś nie wiemy, jak wyglądała siatka erdestelli w Europie i do czego służyły te tunele. Największe ich skupisko przypada na Bawarię, choć znajdują się również we Francji i Szkocji.