Filozofia fizyki kwantowej
Fizyka kwantowa odpowiada na niemal wszystkie fundamentalne pytania: dlaczego Bóg istnieje?, czy istnieje życie poza naszym układem słonecznym? Czy istnieją światy równoległe, dlaczego doświadczamy przeciwności? dlaczego chorujemy? Odpowiada również na pytania związane ze zjawiskami paranormalnymi.
Pierwszą iluzję jaką ukazuje nam fizyka kwantowa, jest iluzja niepodważalnych nigdy wcześniej zjawisk, jak czas i przestrzeń. W teorii względności czas wyznaczony przez poruszający się zegar zwalnia bowiem swój bieg, a długości skracają się w kierunku ruchu. Wszystkie kwantowe eksperymenty dociekające natury cząstek pokazują, że ich własności można zrozumieć dopiero w oparciu o ich aktywność, mianowicie ciągłe oddziaływanie z otoczeniem. Nasze postrzeganie jest jednak zbyt ubogie by dojrzeć dynamikę otaczającego nas świata.
Pojęcie substancji jest wygodne na poziomie makroskopowym, lecz jest iluzją. Zgodnie z teorią kwantów materia nigdy nie znajduje się w stanie spoczynku. Mikroświat wygląda jak jeden wielki taniec energii. Cząstka stanowi jeden wielki rozkład prawdopodobieństwa stanowiący kosmiczną sieć wzajemnych relacji.
Postać przestrzeni wynikająca z teorii względności kłóci się z szalonym, niespokojnym Wszechświatem na poziomie mikroskopowym, zachowaniem wynikającym z mechaniki kwantowej. Sprzeczność ta istniała do połowy lat osiemdziesiątych - kiedy to do jej rozwiązania zbliżyła się teoria strun. Teoria strun opierająca się na szczególnej i ogólnej teorii względności, wymaga kolejnego znaczącego przekształcenia pojęć przestrzeni i czasu. Większość z nas uważa za oczywiste, że Wszechświat ma trzy wymiary przestrzenne. Nie znajduje to jednak potwierdzenia w teorii strun. Zgodnie z nią Wszechświat ma o wiele więcej wymiarów, niż możemy zobaczyć. Wymiary te są ciasno skręcone w złożonej strukturze kosmosu.
Wszechświat jest w swej istocie gigantycznym i wspaniale skomponowanym hologramem. Każda część hologramu zawiera wszystkie informacje składające się na całość. Subatomowe cząstki według teorii mogą ze sobą pozostawać we wzajemnym kontakcie niezależnie od odległości. Cząstki nie są indywidualnymi całościami, lecz stanowią jedną fundamentalną całość. Innymi słowy, jeśli uznamy, że nasza fizyczna budowa ciała tworzy holograficzną projekcję świadomości, wówczas każdy z nas próbuje w bardziej odpowiedzialny sposób patrzeć na swoje zdrowie i o nie dbać. Zatem, to co powszechnie możemy uznawać za cudowne uleczenie, w rzeczywistości może być ono wywołane poprzez zmiany świadomości, a te w rezultacie zmieniają hologram ciała. Na poziomie atomowym świadomość jest z konieczności prymitywna i samo ? refleksyjna. Neurony zawierają być może kilka miliardów atomowych ?samo ? refleksyjnych umysłów?. Ta samo ? refleksyjna właściwość pochodzi z fizyki kwantowej w subtelny sposób. Te umysły, wszystkie są razem agentami, które ustalają twoją agencję inteligencji. Daje to niewyobrażalne możliwości. Oznacza to, że nowe lub oryginalne wydarzenia mogą być akceptowane na poziomie atomowym, na poziomie, gdzie potencjalna rzeczywistość staje się rzeczywistością.
Fizyka kwantowa wprowadziła całkowicie nowy sposób na postrzeganie nauki. Nawiązując do założeń fizyki kwantowej opartej na zasadzie kompleaterności i nieokreśloności, nie istnieje rzeczywistość do momentu, kiedy ta rzeczywistość jest postrzegana. W prawdziwym świecie fizyki kwantowej ostatecznie i całkowicie my wpływamy na Wszechświat.
Zasadę nieoznaczoności stworzył laureat Nobla Heisenberg. Udowodnił on, że nie można z dowolną dokładnością wyznaczyć jednocześnie położenia pędu i cząstki. Prawo to oznacza, że w danym momencie cząstka może być w dwóch miejscach równocześnie. Oznacza to również, że na pewnym najniższym (dotychczas odkrytym) poziomie struktury energii, ani przestrzeń (czyli odległość), ani czas nie mają najmniejszego znaczenia. Zdarzenia mogą odbywać się jednocześnie i wpływać na siebie błyskawicznie bez względu na odległość i czas.
Matematyka leżąca u podstaw fizyki kwantowej, a zwłaszcza funkcja falowa, umożliwiają tak precyzyjny opis rzeczywistości, że w prawdziwość teorii nie można wątpić. Z drugiej jednak strony, z teorii kwantowej wynikają paradoksy, które zmuszają fizyków do zajmowania się filozofią i stawiania sobie pytań o istnienie rzeczywistości jako takiej. Okazuje się na przykład, że funkcja falowa nie jest metodą opisu wszystkich dopuszczalnych stanów cząstki. Cząstka po prostu musi istnieć we wszystkich tych stanach jednocześnie. Oznacza to, że może znajdować się w dwóch miejscach jednocześnie w tym samym czasie, chociaż wniosek ten przeczy zdrowemu rozsądkowi, popartymi naukowymi doświadczeniami ze świata makroskopowego.
Paradoksy tego rodzaju dają się rozwiązać na gruncie teorii wszechświatów równoległych. Zgodnie z nią, ilekroć funkcja falowa opisuje pewną liczbę stanów pojedyńczego systemu, wszystkie te stany istnieją jednocześnie, lecz nasze uniwersum ulega podziałowi. Dzięki temu każdy stan systemu realizowany jest w odrębnym wszechświecie. Oznacza to, że z biegiem czasu liczba wszechświatów prawdopodobnie rozrasta się do gigantycznych rozmiarów. I rzeczywiście: teoria przewiduje istnienie nieskończonej liczby wszechświatów, które wspólnie obejmują wszystkie możliwe stany istniejących cząstek elementarnych.
Istnienie wszechświatów równoległych ma też ogromne znaczenie dla zwykłych ludzi. Jeżeli teoria jest słuszna, każdy z nas żyłby w nieskończonej liczbie kopii jednocześnie, a każdy sobowtór zamieszkiwałby inny wszechświat. Wszystko, co tylko możliwe, musi gdzieś istnieć. Naturalną konsekwencją tego twierdzenia jest teza, że ilekroć podejmujemy jakąś ważną decyzje, wybieramy właściwą drogę naszemu wszechświatowi, podczas gdy w innych wszechświatach realizowane są inne wersje.
Polecane książki
1 Amit Goswami "Bóg jeszcze nie umarł", "Kwantowy umysł"
2 Brian Greene "Piękno Wszechświata"
Warto obejrzeć
cykl wykładów J. Veto
Warto posłuchać
Powiązane z tematem - polecane dla ateistów