Co zwiera w sobie księga Objawienia?

Wbrew pozorom głównym tematem Apokalipsy nie są ani bestie, ani nawet antychryst. Jest ona ,,objawieniem Jezusa Chrystusa" (Ap.1:1). W jej 404 wersetach imię Jezusa pojawia się w różnych formach 250 razy! Czyni to Objawienie wg Jana najbardziej chrystocentryczną księgą Biblii. 

Apokalipsa obfituje w symbole. Większość z nich zakorzeniona jest w Starym Testamencie, do którego Jan czyni przeszła 600 aluzji. Dzięki tej symbolice nie każdy potrafi zrozumieć znaczenie proroctw (Mt.13:13-15), co może uchroniło Księgę Objawienia przed zniszczeniem ze strony tych, przed którymi przestrzega.

Pierwszym kluczem do zrozumienia Apokalipsy jest więc Stary Testament. Drugim jest Ewangelia. Wielu ignoruje nowotestamentową interpretację realiów starotestamentowych, skazując na literalną interpretację symboli. Występujące w apokalipsie terminy geograficzne odczytują w kontekście dzisiejszego Bliskiego Wschodu. A więc, gdy mowa o ,,Eufracie" sądzą, że chodzi o rzekę w Mezopotamii, ,,Babilon" odnoszą do Iraku, zaś ,,Izrael" do państwa, które powstało w 1948 roku. Taka byle jaka interpretacja wczytuję współczesne wydarzenia w proroctwa Biblii, a jej literalizm, zamiast kierować uwagę na Chrystusa i Jego lud, zwraca uwagę na politykę Żydów, czy konflikty zbrojne na Bliskim Wschodzie. Bóg odsłania w Apokalipsie przyszłość, ale w nawiązaniu do swego działania w przeszłości, dlatego kontekst dla symboli i zwrotów użytych przez Jana znajdziemy w biblijnej historii oraz nowotestamentowej interpretacji Starego Testamentu, a nie w wydarzeniach, które trafiają na czołówki gazet. 

Proroctwa zawarte w Apokalipsie obejmują całą historię zbawienia, od czasów apostoła Jana po sąd Boży z akcentem na czasy końca. W całym Piśmie Świętym tylko księga Daniela charakteryzuje się podobną ciągłością chronologiczną w przedstawieniu ważnych dla ludu Bożego wydarzeń religijno-politycznych. Obie te księgi są tak blisko powiązane ze sobą, że powinny być studiowane razem, dlatego w dalszych wpisach często będą znajdować się odwołania do proroctw Daniela. 

Apostoł Jan spisał Objawienie około 96 roku naszej ery na wyspie Patmos, gdzie był uwięziony za wiarę w Chrystusa. Nic więc dziwnego, że zapowiedź przyszłości nie jest głównym celem księgi, lecz raczej zachętą i pociechom dla prześladowanych wierzących wszystkich wieków, aby strzegli się zwiedzeń i fałszywych nauk, trwając w miłości Prawdy. 

Pan Jezus nie kazał Janowi pieczętować proroctw Apokalipsy (Ap.22:10), gdyż miały być aktualne dla każdego pokolenia: podtrzymując i inspirując wierzących, aż do powtórnego przyjścia Chrystusa. Mimo to, Apokalipsa uchodzi za najmniej zrozumiałą księgę Biblii. Paradoksalnie, jej pierwsze słowo (gr.apokalypsis) znaczy ,,odsłonięcie", ,,odkrycie", ,,objawienie". Jezus zaraz na wstępie zachęca każdego z nas do studiowania i rozumienia jej proroctw. 

,,Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to,co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski." (Ap.1:3).

Pan Jezus ukazał Janowi w wizjach ,,co ma stać się potem". Pierwszych jedenaście rozdziałów Apokalipsy odnosi się do przeszłości, a zapowiedziane w nich wydarzenia już się wypełniły. W dalszych apostoł Jan opisuję Boże zamiary wobec ziemi i jej mieszkańców, zarazem demaskując strategię księcia ciemności. Strategia ta, dopracowana do perfekcji na przestrzeni tysięcy lat, dla większości bowiem pozostaje nieznana. 

Kto stara się zrozumieć proroctwa, wie skąd przychodzi, dokąd zmierza, zna swoją rolę i widzi lepiej codzienne zmagania w kontekście toczącego się w duchowej sferze wielkiego boju między Chrystusem i Lucyferem.