Rękopis Voynicha
Od dawnych czasów ludzie próbowali szyfrować tajemnice np. komunikaty wojskowe, listy miłosne, czy zakazaną wiedzę. Większość zaszyfrowanych pism odczytano. Istnieje tekst, którego nie można odszyfrować. Tekst ten nazywa się rękopisem Voynicha. To najbardziej tajemnicza księga świata napisana przez nieznanego autora oraz nieznanym alfabetem.
Zagadkowy manuskrypt odkrył w 1912 r. polski kolekcjoner rzadkich akt Wilfred Michael Voynich. Manuskrypt znajdował się we Włoszech w miasteczku Frascati. Voynich zakupił rękopis od jezuickiego opata. Na Voynichu zrobiło wrażenie to, że dokument został napisany w nieznanym języku. Kolekcjoner nie wahał się ani chwili by go zakupić.
Na podstawie rysunków rękopis można podzielić na części. Przeważająca część manuskryptu dotyczy botaniki. Księgę można porównać do atlasu botanicznego. Zawiera ona wiele szczegółów związanych z roślinami oraz ich budową. Niektóre rysunki wyglądają tak jakby były robione z natury. Bazując na szacie graficznej można dojść do wniosku, że każda roślina została opisana osobno. Księga w swej treści uwzględniała być może jej nazwę, właściwości oraz miejsce, gdzie rośnie. Inne partie księgi poświęcone są ówczesnej medycynie. Kolejna część manuskryptu skupia się na astrologii. Ilustracje przedstawiają mapy gwiazd oraz rysunki znaków zodiaku. Co ciekawe na niektórych stronach księgi uwiecznione są zjawiska optyczne to znaczy kiedy się przekłada strony ilustracje "ożywają" (zupełnie jakby się rysowała klatka po klatce film animowany). Większość roślin przedstawiona w księdze Voynicha ukazuje nieznane nam dotąd gatunki roślin. Istnieje kontrowersyjna teoria, że ukazana roślinność nie pochodzi z naszej planety.
List wprowadzający do dokumentu pochodzi z 1666 r. jest zaadresowany do niemieckiego jezuickiego uczonego Anthanasiusa Kirchera (1601 - 1680). Napisano w nim, że dokument w 1585 roku został sprzedany cesarzowi Rudolfowi II przez znanego angielskiego alchemika i okultystę Johna Dee (1525 - 1608). Voynich woził dokument po wielu znanych uczelniach w nadziei, że ktoś pomoże mu go odczytać. Według jednej z teorii manuskrypt został napisany w języku enochiańskim (językiem pochodzącym od aniołów) i ma mistyczne pochodzenie. Inna z teorii głosi, że rękopis został napisany przez Azteków z Ameryki Środkowej. Jeden z badaczy Arthur Tucker z Uniwersytetu Delaware w Ameryce uważa, że manuskrypt został napisany w martwym języku nahuatl, którym mówili starożytni Aztekowie. Tucker na potwierdzenie swojej zasugerował, że ilustracje niektórych roślin znajdujących się w rękopisie odpowiadają tym, które rosły wtedy w Ameryce Środkowej i Południowej.
Tekst manuskryptu Voynicha od wieków jest przedmiotem zainteresowania badaczy z całego świata. W aktach można znaleźć nie tylko nieznane pismo i ilustracje, ale także rysunki nimf kąpiących się w naczyniach połączonych rurami, symbole astronomiczne, szkice oraz mapy.