Jak tworzyły się rasy
Badania żeńskiego DNA wykazują, że wszyscy ludzie wywodzą się od jednej kobiety. Jej wiek początkowo szacowano na 100 tysięcy lat, ale gdy udało się zbadać szybkość mutacji zachodzących w genach wówczas skorygowano ten ten szacunek na 10 tysięcy lat. Jest to okres zbliżony do tego, na jaki biblijna chronologia pozwala datować pojawienie się Adama i Ewy.
Bryan Stykes w swojej książce "Siedem córek Ewy" wykazał, że cała ludzkość wywodzi się od z tej samej, niewielkiej grupy ludzi. Koresponduje to z biblijną historią o potopie, według której wszyscy pochodzimy od 8 osób, które przeżyły ten kataklizm.
Jaki był kolor skóry pierwszych ludzi? Pismo Święte nie mówi o tym bezpośrednio, ale na podstawie imienia Adama możemy się tego domyślić. Jest ono związane ze słowem ,,ziemia"(adama), z której Bóg stworzył Adama. Zawiera ono także aluzję do czerwono-brunatnego koloru ziemi (hebr. edom). Kolor skóry pierwszych rodziców musiał być czymś pośrednim między białym i czarnym. Skoro cała ludzkość pochodziła od Ewy, to skąd wzięły się różne ludzkie rasy ? Ich początki sięgają najdawniejszych czasów. Rasy mogły pojawić się wkrótce po potopie, który miał miejsce ponad 4 tysiące lat temu. Na przykład dzieci czarnoskórego mężczyzny i białej kobiety są mulatami, a ich skóra jest brązowa, natomiast dzieci mulata i mulatki mogą mieć każdy kolor skóry, od czarnego po biały. Można to zaobserwować na Karaibach, gdzie żyją ludzie o wszystkich możliwych kolorach skóry. Wskazuje to, że różnice rasowe są tylko przejawem różnorodności wewnątrz ludzkiego gatunku, nie zaś wynikiem ewolucji odosobnionych ras ludzkich.
Ludzie chodź różnią się między sobą kolorem skóry, mogą pochodzić od jednej pary ludzkiej, gdyż liczba możliwych kombinacji genów jakie dziecko może otrzymać od rodziców wynosi aż 102000. Ta niewyobrażalna kombinacja genów świadczy o różnorodności genetycznej, w jaką Bóg wyposażył ludzkość, po to, by każdy człowiek mógł być niepowtarzalny.
Jak do tego doszło, że takie cechy, jak kolor skóry, czy kształt oczu zaczęły dominować na pewnych obszarach ziemi, przyczyniając się do powstania ras ? Było to wynikiem podziału ludzkości na mniejsze grupy. Bóg rozproszył ludzi w małych grupkach po całej ziemi po zburzeniu wieży Babel. Rasy ludzkie mogły wyłonić się z takich grup, w sprzyjających warunkach, w ciągu zaledwie kilku pokoleń. Na skutek barier językowych i geograficznych, a także zawierania związków małżeńskich we własnym gronie pole genetyczne w takich grupach ulegało stałemu zawężeniu. W rezultacie cechy faworyzowane uwydatniały się, a inne szybko zanikały. W ten sposób na przykład u Azjatów zaczęły dominować skośne oczy, u Europejczyków jasna skóra itp.
Prawdopodobnie europejscy neandertalczycy byli ludźmi ciemnoskórymi, a zatem mniej przystosowanymi do chłodnego europejskiego klimatu w epoce lodowcowej, która przypadła wkrótce po potopie. Cierpieli oni na wywołany brakiem odpowiedniej ilości słońca chroniczny niedobór witaminy D, którego przejawem jest krzywica kości. Znalezione w Europie kości neandertalczyków wykazują niedobór witaminy D. Neandertalczycy zwani małpoludami i brakującym ogniwem - okazali się przodkami plemion germańskich i skandynawskich, którzy posługiwali się mową, mieli swoje wierzenia i sztukę. Gdy nad Elbą w Niemczech odnaleziono wykonane przez nich najstarsze podobizny człowieka okazało się, że nie mają nic wspólnego z wyglądem nadawanym im w muzeach i podręcznikach przez ewolucjonistycznych uczonych. Przekonanie, że rasy ludzkie ewoluowały osobno, doprowadziły niektórych uczonych do błędnych wniosków, że są one na różnym stopniu ewolucyjnej drabiny. Dla przykładu Karol Darwin uważał Aborygenów za brakujące ogniwo między człowiekiem a małpą. Badania genetyczne wykazały, że różnice między dowolnymi ludźmi na świecie sięgają zaledwie 0,2%.
Z biologicznego punktu widzenia, wszyscy należymy do jednej rasy. Genetyka wykazuje, że wywodzimy się z niewielkiej grupy ludzi.