Pogańskie korzenie świąt Bożego Narodzenia
Obchodzimy święta, które otaczają się pogańskimi symbolami - Boże Narodzenie
Boże Narodzenie
Narodziny Nimmroda i Tammuza były obchodzone pierwszego dnia roku, kiedy odradzało się słońce. Jest to dzień w środku zimy, w dniu przesilenia zimowego, 25 grudnia. Skąd się wzięło twierdzenie, że Jezus narodził się tego dnia ? Jest to bardzo proste: Jezus był synem Boga, Tammuz był synem bogów (syn Baala). Pierwsi chrześcijanie w Rzymie pojawili się z rzymskiego pogaństwa. Poganie w Rzymie już dawno czcili słońce i to stamtąd też wzięło się święcenie niedzieli. Z początku było tak, że całe chrześcijaństwo świętowało w sobotę. Poganie oddawali cześć słońcu również 25 grudnia. W III wieku nawrócił się Konstantyn i aby ułatwić ludziom nawrócenie się na chrześcijaństwo przyjęte zostało, że Jezus urodził się w tym samym dniu, w którym już tak świętowano. Początkowo świętowano 21 grudnia, lecz ze względu na zmiany kalendarza Juliańskiego przesunięto tę datę na 25 grudnia.
Baal miał różne imiona i w Persji brzmiało ono Mitra. Około 500 lat przed narodzeniem Jezusa czczono "narodziny niezwyciężonego" słońca Mitry. By upamiętnić jego narodziny Rzymianie odprawiali huczne święto zwane Saturnaliami. Trwały one przeważnie 12 dni (stąd mamy 12 dni Bożego Narodzenia). Chaldejczycy zwali ten dzień "dzień Jul". Oznacza ono "dzień niemowlęcia" Ten dzień nawiązywał do Tammuza, który był synem boga.
Święty Mikołaj
Równolegle z czczeniem boga słońca Skandynawowie czcili także Odyna. Odyn był bogiem pijaństwa i ekstazy, jak również i bogiem śmierci. Dzięki temu bardzo szybko stał się ulubionym bogiem święta Saturnaliów. Odyn lub Wodan był bogiem mądrości, magii, wiedzy okultystycznej, runów, poezji i wojny. Jego imię oznacza "natchniony". Odyn był starym, wysokim mężczyzną z długą brodą i nosił ze sobą włócznię lub pastorał. Podróżował po całym świecie na białym koniu, który miał osiem nóg co w starożytnej tradycji było liczbą podróżowania. To stąd wzieło się osiem reniferów (pierwotnie było ich 8 - Rudolf został dodany współcześnie). W praktycznie każdej wersji Mikołaja, miał on ze sobą ciemnych pomocników, którzy stali się elfami. Demonicznych pomocników Mikołaja zwano Krampusami. Jeśli dzieci były niegrzeczne to Krampus bił te dzieci. Według legendy te Krampusy stały się elfami Mikołaja. Towarzyszyły w trakcie świąt św Mikołajowi i ostrzegały i karciły złe dzieci. Krampus jest połączeniem człowieka i kozła.
Jak Odyn stał się Mikołajem ? Przed 1500 rokiem w Holandii zwał się on Sinterklaas był to miły, starszy człowiek z białą brodą, w białej sukni, w czerwonym płaszczu i z laską w ręku - jeździł po niebie i po dachach na swoim białym koniu. Towarzyszyli mu czarni słudzy [Krampusy]. Owiedzał on ludzi i zostawiał prezenty pod świętym drzewem jodełką. Dobrym ludziom dawał dary, a złym jego słudzy wymierzali baty. Najsłynniejszym powiedzeniem świętego Mikołaja jest: "ho,ho, ho". W historii o hopgobliniach, autor Allen Wright wyjaśnia: Słowo Robin było średniowiecznym przezwiskiem od diabła i znakiem rozpoznawczym Robina był śmiech "ho,ho,ho". W XVII wieku Duńczycy wyemigrowali do Ameryki Północnej i przywieźli ze sobą Sinterklaasa. Angielski dialekt przemianował go na Santa Claus. W 1970 roku drugi Sobór Watykański ogłosił oficjalnie, że nigdy nie istniał żaden katolicki biskup o imieniu Mikołaj. Sobór przyznał również, że legendy przypisywane temu świętemu nie miały chrześcijańskich korzeni. Wiara, że św Mikołaj wchodzi do domu przez komin wywodzi się ze starej nordyjskiej legendy. Skandynawowie wierzyli, że bogini Nethrus pojawiała się w kominku i przynosiła domowi szczęście. Druidzi i ich wyznawcy zostawiali poczęstunek składający się z mleka i ciasteczek, by przebłagać boga, który poprzez komin zszedł do ich ogniska. To stąd wywodzi się zwyczaj zostawiania łakoci dla Mikołaja.
Choinka i jemioła
Głównym symbolem Odyna, posiadającego boskie moce, było wieczne drzewko jodły. Choinka świąteczna (drzewa) były czczone praktycznie przez każdą pogańską kulturę na świecie. Były one głównym symbolem kultu boga słońca i płodności. Znalazły one swoje miejsce w domach zamiast obelisków. Dlatego na szczycie choinki umieszczano dysk słońca bądź też ośmioramienną gwiazdę. Mówiło się, że jodła jest magicznym drzewem, ponieważ przez cały rok pozostaje zielona. W niektórych kulturach była przyozdabiana owocami symbolizującymi nowe życie, a w innych dwunastoma świecami ku czci boga słońca [święto Saturnaliów trwało 12 dni].
Celtowie i Teutoni już od dawna uważali, że jemioła ma magiczne właściwości. Mówiło się, że ma uzdrawiające właściwości i zwiększa płodność. Celtowie ofiarowywali ją swoim bogom w modlitwach. Wieszali ją także w swoich domach, by odganiać złe duchy. Rzymianie wszędzie rozwieszali jemiołę i urządzali pod nią popijane orgie, gdyż miała ona zwiększać płodność [stąd wywodzi się tradycja całowania]. Wszystko to bierze swój początek w pogańskiej rozwiązłości w czasie Saturnaliów.
Boże Narodzenie nie było obchodzone w pierwszych wiekach chrześcijańskiego kościoła, gdyż chrześcijanie wspominali raczej śmierć jakieś znaczącej osoby, niż jej urodziny. Święto to zostało ustanowione w IV wieku na część Narodzin Zbawiciela. W V wieku kościół zachodni nakazał jego wieczne obchodzenie w dniu starego rzymskiego święta narodzin Słońca.