Przeczucia i przeznaczenie na podstawie historii Rachel Joy Scott

W 1999 r. w szkole w Colombine High School dwóch sympatyków Adolfa Hitlera Ed Harris oraz Dylan Klebold dokonali krwawej rzezi na swoich rówieśnikach. W akcie zemsty Ed oraz Dylan strzelali do swoich kolegów. Chłopcy przesiąknięci nienawiścią starali się dokładnie odwzorować sceny ze swoich ulubionych gier komputerowych takich jak Doom, czy Wolfstein na korytarzach tej szkoły. Inspiracją dla nich stawały się również teksty piosenek takich wykonawców jak Marilyn Manson oraz KMFDM. Eric i Dylan przez rok planowali tę przerażającą masakrę. Ich główną bronią miały być nie pistolety, a bomby propanowe. Większość tych bomb jednak nie wybuchła. Masakra zebrała jednak krwawe żniwo. W rezultacie działań chłopców zginęło 13 osób. Mordercy tuż przed przyjazdem policji popełnili samobójstwo. Jedna z ofiar prowadziła pamiętnik. Z wpisów umieszczonych w nim wynika, że dziewczyna przeczuwała zbliżającą się do niej śmierć.

Pierwszą ofiarą strzelaniny była 17 letnia Rachel Joy Scott. Dziewczyna była wyróżniającą się postacią wśród społeczności szkolnej. Zaangażowana była w kółko teatralne oraz należała do wspólnoty modlitewnej. Rachel pisała pamiętnik, który po tej makabrycznej zbrodni zszokował zawartością jej rodziców. W swoim pamiętniku dziewczyna dzieliła się refleksjami związanymi głównie z jej wiarą. Dziewczyna z pewnością nie zdawała sobie sprawy, że zapisując pewne słowa i symbole tak naprawdę opisuję swoją przyszłość.

Jako mała dziewczynka Rachel zapisała w swoim dziecięcym pokoju swoje marzenie, aby jej dłoń pewnego dnia dotknęła milionów serc (był to rysunek z jej odrysowaną dłonią oraz tym życzeniem). Jej życzenie faktycznie  zrealizowało się w późniejszym czasie. Rachel została zamordowana w Colombine High School przez oprawców z powodu swojej wiary. Dziewczyna kochała Boga i czuła potrzebę, aby mówić o tej miłości każdemu kogo znała. W swoich planach Rachel zamierzała wyjechać do Afryki z grupą misyjną Teen Mania. Otwarcie w szkole krytykowała ona Harrisa za jego fascynację książką Mein Kampf. Chłopcy za cel do zabicia obrali sobie głównie chrześcijan, sportowców oraz osoby o innym kolorze skóry. Harris na swojej stronie internetowej napisał: Rozłożę ładunki wybuchowe w całym mieści i zdetonuję je, po tym jak położę trupem cały ten pierdolony obszar, pełen nadętych, bogatych skurwysynów, przywiązanych do boskich wartości. Nie zależy mi na tym, czy będę żył, czy też zginę w strzelaninie. Wszystko czego pragnę, to zabić i zranić jak najwięcej z was.

Matka Racheli dokładnie pamięta poranek, kiedy to jej córka ostatni raz szykowała się do pójścia do szkoły. Córka powiedziała do niej słowa, która kilka godzin później nabrały sensu. Rachel powiedziała do niej: Mamo, sama nie wiem, co mam z tobą zrobić. Nie będę w stanie dłużej się tobą opiekować. Jej słowa okazały się prorocze, ponieważ Rachel została zabita tego samego dnia. W ostatniej rozmowie ze swoim ojcem na kilka dni przed śmiercią dziewczyna wyznała mu, że nie widzi swojej przyszłości, ślubu, męża, dzieci.

Na rok przed śmiercią 2 maja 1998 r. zamieściła wpis: Panie, ten rok będzie moim ostatnim. Mam wszystko, co mogę mieć. Dziękuje. Swoje przeczucia o bliskim odejściu wyrażała również w poezji: Mijając szybko. Przechodząc się tylko. Nie zatrzymuje się. Świadoma, że Dom, który teraz mam. Nie będzie wiecznie trwał. Dziewczyna często zwierzała się swoim bliskim, że ma złe przeczucia co do swojej przyszłości. Czuła, że te myśli pochodzą od Boga bądź z innego źródła. Na kilka dni przed swoją śmiercią napisała: Tonę. W jeziorze własnej rozpaczy. Duszę się. Moje dłonie zaciskają się na szyi. Umieram. Szybko opuszcza mnie dusza, ciało powoli słabnie. To nie jest samobójstwo. Zamordowano mnie. Świat, który stworzyliście, doprowadził do mojej śmierci.

Ostatni wpis w pamiętniku Rachel stanowił rysunek przedstawiający jej oczy, z których płynęły łzy i podlewały różę. Później ktoś zauważył, że było ich dokładnie 13. Dokładnie tyle było ofiar w Colombine High School. Na okładce jednego ze swoich pamiętników dziewczyna napisała: Nie będę zaliczana do przeciętnych.

W Stanach Zjednoczonych po tej tragedii rozgorzała się dyskusja na temat wychowania młodzieży oraz dostępu do broni. Rachel w krótkim czasie stała się wzorem do naśladowania dla wielu nastolatków. Po jej śmierci powstała organizacja o nazwie Rachel's Challenge. Przeciwdziała ona przemocy i agresji wobec uczniów. Dba o to by uczniowie nie czuli się wyobcowani w szkole.

Historia Rachel Joy Scott powinna skłonić nas do refleksji nad życiem, czy mamy zapisane przeznaczenie? Kto tak naprawdę przemawia przez człowieka, gdy mówi on słowa, które całkowicie bezpodstawnie zapowiadają jego śmierć? Wiele osób uważa, że dusza człowieka w jakiś sposób daję sygnały, że zbliża się koniec i odejście z tego świata. Ludzie często pomijają motyw, że po prostu Anioł Śmierci może przygotowywać człowieka na śmierć. Znałam kilka osób, które nie widziały swoje przyszłości, które tuż przed rychłym końcem wypowiadały dziwne słowa. Słowa te nabrały sensu dopiero po ich śmierci. Uważam z całą pewnością, że zarówno jak człowiek potrafi odczytać znaki świadczące o tym, że zbliża się poród i czas powitania na świecie nowej istoty, to tak samo istnieją sygnały, które informują nas o nadchodzącej śmierci.

Myślę też, że człowiek nie ma zapisanej jednej drogi, a szereg możliwości. Pewnych sytuacji z pewnością możemy uniknąć w swoim życiu. Na przykładzie Pisma Świętego warto przypomnieć historię śmierci apostoła Pawła, który został napomniany przez proroka by nie szedł do Jerozolimy, ponieważ może spotkać go tam coś złego. Apostoł nie posłuchał tego ostrzeżenia i został zabity w Jerozolimie. Historia ta została opisana w 21 rozdziale Dziejów Apostolskich. 

Zachęcam do zapoznania się z filmami, które poruszają temat krwawej masakry w Colombine: Słoń (2003), Kwietniowe łzy (2009), Moja miłość [film o Rachel Joy Scott] (2016) oraz książki na bazie pamiętników dziewczyny: Łzy Racheli oraz przeczytania bloga o tej historii znajdującego się na stronie internetowej: https://columbinepolska.wordpress.com/

Zachęcamy do wsparcia naszego portalu i postawienia nam symbolicznej kawy. Za każde wsparcie serdecznie dziękujemy. Zbieramy na rozwój strony.