Ślady świadczące o istnieniu gigantów w Egipcie
Badania historycznych tekstów, hieroglifów i malowideł oraz odkrycia licznych artefaktów, zmumifikowanych szczątków oraz sarkofagów wskazują na to, że w starożytnym Egipcie, że kiedyś tamte tereny zamieszkiwali giganci.
W dziejach Egiptu odnotowano liczne przykłady znacznie wyższych olbrzymów, których przedstawiano w tamtejszej sztuce. Ich mumie odkrywano podczas wykopalisk i wielokrotnie ukrywano przed opinią publiczną. Badacze dotarli do relacji, które opowiadały o gigantach mierzących od 7 do 16 stóp wzrostu (2,13 - 4,88).
Na całym obszarze Bliskiego Wschodu występują pradawne legendy opowiadające o ludzkich olbrzymach. Są też nawiązania do nich w Biblii, jak w historii Mojżesza uciekającego z Egiptu i zaatakowanego przez potężnych Kananejczyków na terenach znanych obecnie jako Izrael i Liban. Doniesienia prasowe potwierdzają prawdziwość tych relacji. W tych biblijnych krainach oraz w innych częściach Bliskiego Wschodu i Afryki odkopywano bowiem szkielety i kości ogromnych rozmiarów.
Elity rządzące prehistoryczne Kemetem (Egiptem) były zawsze postrzegane jako nadludzie - jedni mieli podobno wydłużone czaszki. Wielu z nich opisywano jako gigantów. Według wierzeń legenda głosi, że piramidy w Gizie mogła zbudować rasa olbrzymów. Gigantolog Kristian T. Harris: Dawno temu w czasach chwały Bagdadu wielki sułtan...kontynuator i potomek wielkiego Al-Rashidy z Księgi tysiąca i jednej nocy, sułtan Al-Rashid Al - Mam mun, postanowił wejść do Wielkiej Piramidy. Powiedziano mu, że zbudowali ją giganci nazywani Sheddai - nadludzkie istoty - i że wewnątrz piramid ukryli skarb nieznany człowiekowi.
Księga Cudów to księga arabskich kompilacji średniowiecznych przekazów o Egipcie oraz o świecie przed i po Wielkim Potopie. Według jej przekładu Naqraus ,,jako pierwszy rządził w Egipcie przed potopem" i ,,był gigantem", który ze swoimi towarzyszami ,,budował pomniki, wznosił wysokie wieże i tworzył cudowne dzieła. Zgodnie z tym tekstem miasto Memfis zbudowała grupa olbrzymów pracująca dla innego olbrzyma.
Jak zauważył profesor Walter B. Emery (1903 - 1971), wczesne wykopaliska w Egipcie wskazują, że Pod koniec IV tysiąclecia przed naszą erą pod nazwą. Uczniowie Horusa pojawiła się wysoka warstwa arystokracji rządzącej całym Egipcie. Teorię istnienia takiej kasty wspiera odkrycie w grobowcach w północnej części Górnego Egiptu szczątków istot z większymi czaszkami i o masywniejszej budowie ciała niż rdzenni mieszkańcy, od których różniły się one tak bardzo, że należy wykluczyć jakiekolwiek ich wspólne pochodzenie rasowe.
Naukowiec i pisarz Freddy Silva odkrył zachęcający opis tych tak zwanych ,,gigantycznych bogów" w inskrypcjach wewnątrz Świątyni Horusa w Edfu: Rady dla wtajemniczonych w świątyni w Edfu dają pojęcie, jak budowniczy bogowie mogli wyglądać, skoro, wtajemniczonych pouczono, aby stawali przy Ahau (bogu), którzy mierzyli 9 łokci wzrostu. To około 15 stóp, czyli 4,6 metra.
W okresie egipskiej III dynastii w Sakkarze wzniesiono piramidę schodkową oraz szereg świątyń. Dżeser, który pochował gignatycznego faraona Chasechemula, władał Sakkarą podczas trwających tam tam prac budowlanych. Wewnątrz kompleksu znajduje się wizerunek giganta.
Odkryto wiele gigantycznych artefaktów, które są związane z panowaniem faraona Menesa zwanego "Królem Skorpionów". Nie możemy nigdzie znaleźć jego dokładnego opisu, ale jest on przedstawiany jako mężczyzna o nad wyraz wysokim wzrostem na sławnym Narmer Palette (ok. 3100 r.p.ne.) Odnalezione artefakty o wielkich rozmiarach znajdują się obecnie w muzeum w Oxfordzie w Anglii.
W tym muzeum za szklaną gablotą można zobaczyć piękne wykute w skale kamienne noże. Jeden jest co najmniej 10 razy większy od pozostałych. Według badaczy prawdopodobnie miał zastosowanie ceremonialne. Odkryto go w świątyni w Herakopolis, pod fundamentami jednej ze świątyń datowanych na panowanie pierwszej dynastii. Nie wiadomo dlaczego został zakopany, ukryty w taki sposób - być może to uroczysty sposób na oddanie czci bogom, którzy najprawdopodobniej byli gigantami.
W latach 1895 r. - 1896 r. w gazecie Arizona Silver Belt ukazał się bardzo ciekawy artykuł zatytułowany: Prehistoryczni egipscy giganci: W roku 1881 r., kiedy prof. Timmerman zajmował się badaniem ruin starożytnej świątyni Izydy na brzegu Nilu, 25,8 km od Najar Djfard otworzył szereg grobowców, którym pochowana była pewna prehistoryczna rasa gigantów. Najmniejszy odnaleziony szkielet mierzył 2,4 m, a największy 3,4 m. W tym miejscu odkryto dużą liczbę pamiątkowych tablic, ale brak było w nim zapisu potwierdzających tezę, że był to grobowiec poświęcony tym gigantycznym ludziom.
Badacz Muhammad Abdo zebrał wiele ciekawych wizerunków. Nie można jednak z całą pewnością stwierdzić, że jego kolekcja odzwierciedla giganta, czy dorosłego mężczyznę z małym dzieckiem.
Według niektórych naukowców wielkie trumny dowodzą istnienia gigantów w Egipcie. Trumna Seti I obecnie znajduje się w Muzeum Sloane w Londynie i mierzy 2,84 m. Jednak teorię tą może obalić fakt, że została odnaleziona mumia faraona Setiego I i mierzyła ona jedynie 1,7 m.
Sarkofagi znajdujące się w zbiorach badacza Muhammad Abdo
O ile teorię, że sarkofagi wcale nie odzwierciedlają prawdziwego wzrostu danej osoby da się obalić, to jednak odnalezione wielkie granitowe obiekty przypominające trumny niedaleko Wielkiej Piramidy w Gizie budzą wątpliwości co do swojego prawdziwego przeznaczenia. Zakłada się, że powstały one po to by przechowywać zmumifikowane szczątki świętych byków. Więcej o tym można przeczytać tutaj.
W mieście Edfu znajduje się świątynia, która została wzniesiona ku czci Horusa. Inskrypcje na murach świątyni zwane są Teksty budowlane z Edfu. Cofają nas w w zamierzchłe czasy zwane Pierwotną Epoką Bogów. Bogowie ci, jak się okazuje nie pochodzili z Egiptu, lecz mieszkali na świętej wyspie, Ojczyźnie Pradawnych, pośrodku wielkiego oceanu. Teksty Budowlane z Edfu zawierają wiele fragmentów opowiadających, że ,,bogowie", którzy ocaleli z wielkiego kataklizmu jakim był potop osiedlili się w mieście znanym jako Herakopolis. To właśnie tam jak było wcześniej wspomniane odkryto wiele artefaktów o gigantycznych rozmiarach. Ta historia oraz odkrycia na tych terenach zdecydowanie musi potwierdzać relację biblijną w, której jest napisane: A w owych czasach, również i potem, gdy Synowie Boży obcowali z córkami ludzkimi, byli na ziemi olbrzymi, których one im rodziły. To są mocarze, którzy z dawien dawna byli sławni.
Warto zwrócić uwagę również na pewne podobieństwo między panteonem bóstw w Egipcie oraz demonologią. Jak wiemy z historii Egipcjanie czcili bogów, którzy przypominali człowieka, ale posiadali głowy różnych zwierząt. Na świątyni Horusa w Edfu możemy ujrzeć wizerunek przedstawiający Horusa, który walczy ze swoim bratem Sethem, który przybrał postać hipopotama. W księdze Goecji służącej do przywoływania demonów napisanej przez znanego satanistę Aleistera Crowleya możemy odnaleźć wiele opisów demonów. Dla przykładu demon Purson opisany tak: Dwudziestym duchem jest Purson, wielki król. Jego postać przypomina człowieka z lwią twarzą, trzymającego w ręku niebezpieczną żmiję i dosiadający niedźwiedzia. Czy ten opis nie może przypominać opisu jakiegoś boga czczonego w Egipcie ? Giganci, którzy niegdyś rządzili w Egipcie musieli być potomkami ,,bogów", czyli upadłych aniołów.
Scena walki Horusa ze swoim bratem Sethem
Zachęcamy do wsparcia naszego portalu i postawienia nam symbolicznej kawy. Za każde wsparcie serdecznie dziękujemy. Zbieramy na rozwój strony. https://buycoffee.to/archiwum-tajemnic
Zapraszamy do kontaktu przez messenger. Przesyłania nam ciekawych artykułów, pdfów itp.