Ludziom współczesnym trudno zrozumieć, że w niektórych dawnych kulturach zdominowanych przez religię i stan kapłański ludzie oddawali swoje dzieci na uduszenie, ścięcie, spalenie, obdarcie ze skóry, zmiażdżenie lub śmierć zadaną w jakiś inny sposób po to tylko, żeby zadowolić któregoś z bogów.
Składanie ofiar z ludzi praktykowano w różnych epokach i w różnych częściach świata. Ludzi poświęcano bogom w czasach najdawniejszych, o których opowiada Pismo Święte, ale także stosunkowo niedawno, w kulturach Inków, Majów i Azteków.
Na Borneo budowniczowie domów na palach przebijali pierwszym palem ciało dziewicy, by w ten sposób przebłagać boginię ziemi. W wyniku wzajemnych wpływów kultury Majów i ościennych plemion, ofiary z ludzi składano w celu obłaskawienia bóstwa przyrody, czczonego w kształcie pierzastego węża. W specjalnie poświęconych studniach topiono dziewice, inne ofiary pozbawiano głów, zabijano z łuków lub wyrywano im serca.
Kapłani Inków odczytując magiczne znaki wyznaczali ofiary dla licznych bóstw. Podczas ważniejszych ceremonii składano na stosach do 200 dzieci. Młode dziewczęta, które musiały być dziewicami - wysyłano do Cuzco, by tam pełniły rolę ,,wybranych" kobiet - pełniących funkcję kapłańskie. Kobiety te często odrywano od ich obowiązków i duszono.
Najbardziej mordercza była religia Azteków, która kosztowała życie około 20 tysięcy ludzi rocznie. Azteccy kapłani głosili, że bóg - słońce zgaśnie bez codziennej ofiary z serc i krwi. Ciało z ramion ofiar zjadano w celach rytualnych, a ich czaszki umieszczano na specjalnych wieszakach.
Na Dalekim Wschodzie w XIX wieku brytyjskie władze kolonialne zakazały parę różnych form zabójstw rytualnych:
- pierwszym z nich był praktykowany przez lud Khondów zwyczaj ćwiartowania ofiar na drobne części, które palono i zakopywano i to miało zapewnić obfite zbiory
- drugi był praktykowany przez hinduskich wyznawców Kali, którzy składali co tydzień 5 małych chłopców
- trzeci zakaz dotyczył obrzędu sati - wdowa po mężu miała się rzucić na stos i spłonąć razem z ciałem męża w płomieniach
W XIX wieku pewien król ludu Aszanti, chcąc zabezpieczyć swój pałac przed niebezpieczeństwami, poświęcił 200 dziewcząt, mieszając ich krew z zaprawą murarską.