Lustro i magia
W starożytności lustra stanowiły część instrumentarium jasnowidzów i czarowników, tarcze, czary pełne wody i przedmioty wypolerowane, w których się odbijają i odwracają ukryte współzależności, występują we wszystkich rodzajach rytuałów inicjacyjnych.
Od XII do XVII wieku większość traktatów o demonologii ujawniała karygodne praktyki mężczyzn i kobiet, którzy zabiegali o pomoc diabła, wróżąc z wody, luster czy kryształowej kuli.
,,Przypuszczając, że przechowuje pewne bardzo podejrzane przedmioty, którymi posługiwała się do rzucania uroków, znaleziono u niej pomiędzy rzeczami, które uznawała za swoje: dwie pępowiny dziecięce, dwa prześcieradła splamione krwią menstruacyjną, ziarna, kadzidła, lustro i mały nóż owinięte w lniane płótno, spisane formuły..."
Tak się zaczyna na początku roku 1321 proces Beatrice de Planissoles aresztowanej za herezję i cudzolóstwo oraz oskarżonej o czary. Przechowywane lustra, narzędzia diabła należą do dowodów obciążających, jakie świadczą przeciwko niej. Kobieta została skazana na dożywotnie więzienie.
Bawarczyk Hartlieb w swoim dziele Das Buch aller verboten Kunste (1456 r.) sprawozdaje: ,,Widziałem mistrzów, którzy twierdzili, że potrafią przysposobiać lustra w taki sposób, że każdy, nieważne, czy kobieta, czy mężczyzna, może w nim zobaczyć to, co pragnie zobaczyć"
Wróżenie z lustra, wspomniane jest w wielu tekstach - do najsłynniejszych należą, opowiedziane przez Goularta, widzenia Katarzyny Medycejskiej, której ukazała się w lustrze przyszłość królestwa, lub widzenia hrabiego de Saint - Germain u Ludwika XV.
Dla kaznodziei lustro należy do przyborów czarownic, które wieżą w nich demony; lustro jest też niebezpiecznym przedmiotem dla każdego chrześcijanina, ponieważ przyciąga "grzeszne spojrzenie".
Wpatrywanie się w lustro może wprowadzić w stan hipnozy lub w trans: blask narzędzia przeszkadza temu, kto patrzy widzieć przedmioty z zewnątrz, a jego uwaga zepchnięta do wewnątrz, oślepiona postrzega intuicje nadnaturalne, pochodzące czasem od Boga, lecz częściej od demona.
Wierzono, że lustro posiada zdolność porywania duszy i dlatego też w pomieszczeniu, w którym znajdowały się zwłoki nieboszczyka, należało je zasłaniać lub odwracać do ściany. Za jego pośrednictwem mógł bowiem zmarły porywać dusze żyjących, albo też lustro mogło zatrzymać dusze zmarłego.
Zwierciadło uważano za przedmiot mądry, który zna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, a także posiada wiedzę o zdarzeniach rozgrywających się daleko. Do lustra zwracano się z pytaniami i prośbami. Odpowiedzi udzielić jednak mogło wyłącznie tak zwane lustro Salomona, wykonane z siedmiu różnych kruszców. Trzy tego rodzaju lustra tworzyły jedną całość. Pierwsze objawiać miało to, co na całym świecie mówi się i robi, drugie pouczać o stanie zdrowia, a trzecie ujawniać sprawy tajemne: ukryte skarby, zbrodnie, kradzieże i zdrady.