Święto Zmarłych, zwane także Dniem Zadusznym, jest corocznym świętem, podczas którego zmarłym oddaję się cześć, dokonując różnego rodzaju praktyk, takich jak odprawianie rytuałów religijnych, odbywanie różnego rodzaju uroczystości, spożywanie określonego rodzaju posiłków, a nawet śpiewanie pieśni i organizowanie parad. Zazwyczaj Święto Zmarłych traktowane jest jako dzień, w którym zmarli i żywi spotykają się ze sobą podczas uroczystości lub wspólnej biesiady. Celem spotkań jest wspominanie umarłych oraz, często zjednywanie sobie ich przychylności na ręszte roku. Tego rodzaju ceremonie mają bardzo dawną tradycję i są praktykowane na całym świecie.
W wielu tradycyjnych społecznościach afrykańskich panuje przekonanie, że duchy zmarłych czuwają mad swoimi żyjącymi krewnymi oraz wstawiają się za nimi u innych duchów. Aby zjednać sobie duchy umarłych, rodziny urządzają ucztę na ich cześć, a czasami składają ofiary ze zwierząt. Wspólne spożywanie posiłku postrzegane jest jako rodzaj komunii między żywymi a umarłymi.
Hinduistyczne święto ku czci przodków trwa 10 dni, podczas których duszom zmarłych ofiarowuję się pożywienie, by mogły one przetrwać podróż prowadzącą przez 10 piekieł. Poza tym jesienią, podczas każdego pierwszego nowiu księżyca, głowa rodziny odprawia rytuały upamiętniające zmarłych z poprzednich pokoleń.
W tradycji chińskiej ceremonie za duszę odprawia się jesienią, latem i wiosną. Najważniejszą z ceremonii jest trwające 2 tygodnie święto Głodnych Duchów, przypadające jesienią. Według tradycji, zmarli, którzy nie mają nikogo z rodziny, kto mógłby ich karmić, stają się złymi duchami. Podczas święta ofiarowuje się pożywienie ,,duchom", których symbolizują lampki wykonane z kwiatów lotosu, obnoszone po ulicach oraz świeczki umieszczane na małych, spuszczanych o zmierzchu do rzeki łódkach.
Święto Latarni, japońskie święto zmarłych zwane Obon, trwa od 13 do 16 czerwca. Podczas Obon dusze zmarłych wracają do swoich domostw, gdzie przygotowuję się dla nich strawę oraz organizuje im rozrywkę. Z tej okazji dokonuje się specjalnych ceremonii, a przed wejściem wiesza latarnie, które wskazują drogę zmarłym.
W Meksyku przygotowania do święta upamiętniającego zmarłych rozpoczynają się od 31 października. Rodziny sprzątają domy, przygotowują posiłki (tortille, kurczaki) oraz robią bułki i świeczki w kształcie zwierząt. Budują także małe gliniane ołtarze, na których układają pożywienie i zabawki dla angelitos ( duchów zmarłych dzieci). Następnego dnia w dzień Wszystkich Świętych dzieci zjadają posiłki przygotowane dla angelitos a dorośli zajmują się przygotowaniami dla upamiętnienia dorosłych dusz zmarłych. Ołtarz dla tych dusz zbudowany jest z pokrytych zdobieniami kości i czaszek zrobionych z marcepanu lub wypiekania na te okazję specjalnego chleba. Na czołach czaszek wypisuję się imiona. Uroczystości ku czci zmarłych nie są czasem żałoby, lecz prawdziwym świętem. Meksykanie tworzą coś w rodzaju karnawałowej atmosfery; jedzą słodycze w kształcie piszczeli i małych trumien, a także dużo piją. Sąsiedzi chodzą od domu do domu, dzieląc się jedzeniem i opowiadając historie o zmarłych. Kapłani odwiedzają domy swoich parafian. Modlą się z całą rodziną i udzielają błogosławieństw. Na rodzinnych ołtarzach ustawia się zdjęcia zmarłych oraz wizerunki świętych patronów. Sąsiedzi odwiedzają się całą noc aż do rana następnego dnia, którym jest Dzień Zaduszny. Wieczorem w Dzień Zaduszny ludzie idą na cmentarz, gdzie rodziny modlą się, śpiewają pieśni i po raz kolejny dzielą się jedzeniem na grobach swoich bliskich.
