Biblijny potop czas trwania
Jeśli prześledzimy uważnie biblijne relacje o potopie, przekonamy się, że nie ma w niej chronologicznej sprzeczności.
- wody z głębi ziemi i ulewa z nieba zalewały ziemię przez 40 dni i 40 nocy
- wody podnosiły się 150 dni, włącznie z 40 dniami ciągłej ulewy
- przez następne 74 dni wody opadały odsłaniając góry (13+30+30+1)
- Noe odczekał 40 dni, zanim otworzył arkę i wypuścił kruka
- po 7 dnia posłał gołębia, który nie znalazł miejsca na spoczynek
- 7 dni później Noe znów posłał gołębia, który wrócił z gałązką oliwki
- po kolejnych 7 dniach Noe posłał po raz trzeci gołębia, który już nie wrócił
- po dalszych 29 dniach Noe usunął dach Arki
- po kolejnych 57 dniach Bóg nakazał mu opuścić Arkę - było to 27 dnia drugiego miesiąca 601 roku życia Noego
- łączna liczba dni potopu według relacji biblijnej 371
Biblia nie mówi, że po pierwszych 40 dniach deszcze przestały padać, a jedynie że skończyła się nieustanna ulewa. Nieprzerwanym deszczom towarzyszył upust wody z głębi ziemi, ale padało zapewne dalej (choć nie tak intensywnie), skoro wody podnosiły się przez 150 dni.
Z biblijnego przekazu o potopie wynika, że w czasach Noego miesiąc liczył 30 dni. Zatem Noe posługiwał się kalendarzem księżycowym, w którym miesiąc dokładnie trwa 29 i pół dnia. Dlatego pierwsze pół dnia miesiąca przypisywano zarówno do starego, jak i nowego miesiąca, aby osiągnąć miesiąc 30 dniowy. Księżycowy rok trwał 354 dni, a zatem do słonecznego brakowało 11 dni. Biblia podaje, że Noe opuścił arkę 27 dnia drugiego miesiąca, a więc po jednym roku i 11 dniach, czyli 365 dni - tyle, ile liczy rok słoneczny.
W mezopotamskich wersjach potopu także występuje kruk i gołąb, ale kruk w nich wyleciał na końcu a gołąb na początku. Dla laika jest to szczegół bez znaczenia, ale dla ludzi znających zwyczaje ptaków ta drobna różnica ma ogromne znaczenie i świadczy o wyższej jakości przekazu biblijnego. Noe nie dowiedział by się niczego, gdyby kruka posłał po gołębiu. Kruka należało wysłać najpierw, gdyż jest mniej wymagającym ptakiem i toleruje wyższe regiony. Kruk mógł więc znaleźć pożywienie i ląd tam, gdzie gołąb by ich nie znalazł. Odwrotna kolejność w Eposie o Gilgameszu świadczy o niezrozumieniu całego przedsięwzięcia. Wielu badaczy wciąż sugeruje, że Izraelici zapożyczyli biblijną historię o potopie od Babilończyków. Tymczasem ilekroć możemy zweryfikować tą tezę poprzez porównanie, to okazuje się, że relacja biblijna jest bardziej wiarygodna.