yoga

Sanskrycki termin joga - oznaczający związek i spokrewniony z angielskim słowem yoke - jarzmo - używany jest w odniesieniu do szeregu praktyk, które mają za zadanie ,,zjednoczenie" danego osobnika z bóstwem. W krajach Zachodu termin yoga kojarzy się głównie z egzotycznymi ćwiczeniami cielesnymi. Jednak w południowej Azji termin ten ma szersze znaczenie i odnosi się zarówno do drogi miłości i oddania bogu, jak i drogi poznania idei metafizycznych. 

Podobnie jak w przypadku innych form południowoazjatyckiej duchowości, ostatecznym celem jogi jest moksza, wyzwolenie z nieskończonego łańcucha śmierci i ponownych narodzin. Zdaniem dawnych mistrzów yogi, aby osiągnąć ów cel, niezwykle ważne jest to, w jaki sposób człowiek umiera: ,,Tylko całkowita kontrola nad procesem śmierci, zachowanie pełnej świadomości zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu procesu porzucenia ciała, gwarantuje szczęśliwą egzystencję po śmierci". 

 Według mistrzów yogi człowiek może osiągnąć duchowe oświecenie, wzmacniając przy pomocy ćwiczeń duchową energię zwaną praną. Hindusi wierzą, że prana przebiega przez kilka energetycznych zwanych czakrami, poczyniając od podłoża kręgosłupa, a kończąc w umyśle. Wierzą, że u podłoża kręgosłupa spoczywa wąż kundalini - personifikacja mitycznej mocy, która poprzez joge ulega wzmocnieniu i podnosi się biorąc daną osobę w swoje posiadanie, aż opanuję ostatni czakram w jej głowię. Wówczas następuję złączenie człowieka z tą nadprzyrodzoną siłą, z czego bierze się nazwa yogi w sanskrycie - unia. 

Wiele mistrzów yogi przestrzega przed niebezpieczeństwem tej unii. Osiągnięcie unii grozi powikłaniami fizycznymi, a nawet zgonem. Osiągnięcie unii manifestuje się wstrząsem, konwulsjami, zniekształceniem twarzy, sardonicznym