jedzenie w czasach Jezusa

Na ogół Izraelici odżywiali się skromnie. Podstawę pożywienia stanowił chleb. Nie wolno było kłaść na chlebie surowego mięsa, stawiać na nim dzbanka, dotykać go gorącym półmiskiem. Chleba nie krojono, lecz łamano. Ubodzy jedli chleb jeczmienny, bogacze pszenny. 

Zboże użytkowano jeszcze w inny sposób, pszenne ziarna prażone stanowiły dodatek do mięsa. Grubo mielone ziarno dostarczało krup, z których gotowano gęstą zupę przypominającą arabski kuskus. Pieczono również ciastka, duże ciastka z najprzedniejszej mąki, zagniatanej z oliwą, doprawianej miętą, kminkiem, cynamonem i szarańczą. 

Mleko krowie trafiało się rzadko. Spożywano mleko owiec i kóz. Na wsiach wyrabiano masło i ser. Miód był znany i powszechnie używany. Żydzi nie potrafili wyrabiać cukru. 

Spożywano bardzo mało jaj. W Starym Testamencie nie ma o nich mowy. Drób został sprowadzony do Izraela dopiero po niewoli babilońskiej, a jaja kurze, które Rzymianie umieli przyrządzać na wiele sposobów, pojawiały się tylko na stołach ludzi zamożnych. 

Jarzyny zajmowały ważne miejsce w odżywianiu ogółu. Spożywano bób i soczewice. Ogórki ceniono tak bardzo, że uprawiano całe pola i strzeżono ich przed szakalami. Z warzyw zielonych spożywano : endywię i sałatę, gotowane i na surowo. Ponadto kilka rodzaji bulw i korzeni w rodzaju salsefii i czyśćca oraz innych kłączy, których nie znamy. 

Mięsa jadano niewiele. Było to pożywienie luksusowe. Ubodzy bili sztukę bydła tylko na uroczystości rodzinne. Częściej zajadano się koźlęciem lub barankiem. Brakowało kurcząt, za to gołębie były tanie. Wysoko ceniono dziczyzne. Dla gminu ważniejszym pokarmem od mięsa była