Dusza - koncepcja duszy w różnych religiach świata

W wielu różnych tradycjach religijnych spotykamy koncepcje, według której jeden lub kilka aspektów człowieka posiada zdolność istnienia także po śmierci ciała. Na Zachodzie ów aspekt przyjął nazwę dusza. W zależności od danej epoki oraz kultury idea duszy przybierała różne formy. 

W małych społecznościach plemiennych panuje często przekonanie, że człowiek posiada szereg dusz, z których przynajmniej jedna ma związek z siłami witalnymi w przyrodzie i z tego powodu ginie wraz z ciałem. Mimo, że specyficzna charakterystyka owych dusz zmienia się w zależności od danej grupy etnicznej oraz obszaru geograficznego, ogólnie rzecz biorąc duszę utożsamia się z zasadą witalną danej osoby, świadomością, duchem, cieniem lub ego. Często uważa się, że dusza, która trwa nadal o śmierci ciała, uwolni się od niego także podczas marzeń sennych oraz w stanach ekstazy. 

W starożytnej Mezopotamii koncepcja świata podziemnego, zwanego Domem Prochu, odzwierciedlała pesymistyczną wizję śmierci jako ostatecznego kresu wszystkiego - nicość, w której nie mogła przetrwać ludzka świadomość. Wierzono, że dusza ludzka znika raz na zawsze bez nadziei powrotu, wiodąc całkowicie pozbawiony znaczenia żywot w zaświatach. 

W starożytnym Egipcie wyróżniano cztery rodzaje dusz:

• Ka, kojarzona zazwyczaj z siłą witalną, umożliwiająca czynienie rzeczy boskich, królewskich lub ludzkich, w zależności od statusu danego osobnika. 
...