Prawie w każdej religii oraz tradycji kulturowej przyjmuje się za pewnik, że oprócz znanego nam dzięki codziennemu doświadczeniu świata istnieje w innym ,,wymiarze" jeden lub kilka duchowych zaświatów. W większości tradycji owa duchowa kraina ma większe znaczenie, a często nawet jest bardziej realna niż świat fizyczny. Porównując ze sobą różne kultury oraz okresy historyczne, można wyróżnić pewne główne cechy charakterystyczne dla tamtego świata.
Jedną z najbardziej znaczących zbieżności jest wiara w to, że najważniejsza część istoty ludzkiej isnieje nadal po śmierci ciała w zaświatach. Inne powszechnie występujące przekonanie głosi, że między tym a tamtym światem - między żywymi a umarłymi - możliwe jest nawiązywanie kontaktów, chociaż często nie przydaje się im znaczenia pozytywnego. Często uważa się, że medium umożliwiającym kontakty z tamtym światem są marzenia senne, postrzegane jako przeżycia z innego, istniejącego równolegle do naszego świata, wprawiające w zakłopotanie. Rozpowszechniona jest również wiara w to, że niiektórzy ludzie - lub ich ciała duchowe - potrafią odbywać podróże w zaświaty już za życia. Odnosi się to przede wszystkim do wielu kultur, w których znaczącą rolę odgrywają praktyki szamańskie.
Mimo, że sądzi się powszechnie, że tamten świat istnieję niejako ,,obok" świata znanego nam empirycznie, to umiejscowia się go często powyżej lub poniżej krainy żywych. Kosmos, według szeroko rozpowszechnionego mniemania, podzielony jest na trzy poziomy : górny świat w niebie, w którym mieszkają bogowie światłości, krainę środkową zajmowaną przez ludzi oraz świat dolny, znajdujący się pod ziemią, w którym rezydują bogowie ciemności. W niektórych tradycjach religijnnych, szczególnie w tradycji Zachodu, bogowie światłości są ,,dobrzy", podczas, gdy bogowie ciemności są demonami. Tymczasem w innych kulturach ów podział nie jest równie wyraźny i jednoznaczny. W zależności od tego, czy tamten świat znajduje się nad, czy pod ziemią, podróż w zaświaty posrzegana jest jako wstępowanie lub zstępowanie. Orfeusz, na przykład zszedł do Hadesu przez prowadzące tam wejście znajdujące się w Tajnaronie. Skądinąd wstępujące często wyobrażenia duszy jako ptaka (lub duszy) sugeruje, że po śmierci ulatuje ona do nieba.
